 | [Klik op het fototoestel voor foto's] |
We stonden op tijd op deze morgen want ik 8u werden we al opgehaald.
Het ontbijt was heel uitgebreid maar niet westers: veel warme groenten en zoete koekjes, maar helaas geen fruit.
We waren dan ook op tijd klaar. De valiezen hadden we gisteren al gepakt. Om 7u50 was onze chauffeur ze al en vertrokken we in een sjieke taxi naar de luchthaven. Dat was een dik half uur rijden, dus we hoopten dat we tijd genoeg zouden hebben.
Bij aankomst bleek dat alle bagage door een controle moest. Dat werd al sleuren geblazen. Daarna konden we de bagage afgeven bij Turkish Airlines. Ik vroeg of we geen andere plaats konden krijgen en na overleg met de manager mocht ze dit veranderen. Joehoe, we zaten nu naast elkaar en aan een raam!
De paspoortcontrole was in minder dan een minuut geklaard en dan moesten we weer door de security. Mijn kaart van mijn neurostimulator zat nog in mijn handtas en die wilden ze toch wel eerst wel zien. Ik mocht niet rond de poort stappen. Ondertussen lag al ons gerief al in te wachten in de bakken beriep ik Luc om mijn handtas te brengen. Ze keken maar raar op. Toen ik het het kaartje was het nog niet direct in orde. Weer moest een manager komen en uiteindelijk werd ik zo gefouilleerd. Oef. We bleken nog tijd genoeg te hebben voor een koffie bij de Starbucks vooraleer we naar de gate vertrokken.
Aan de gate maakten ze geen aanstalten om te beginnen boarden en plots riepen ze af dat ze een gatewijziging was. We vertrokken met 30 minuten vertraging. Tijdens de vlucht keken we elk een film Ik keek de nieuwe Topgun en Luc een Marvelfilm. We kregen hetzelfde eten als op de heenvlucht en moesten tijdens het eten blijven verder kijken of we kregen de film niet af gezien.
Nadien was het ons haasten in Istanbul naar de volgende gate. We staken zoveel mensen voorbij op de loopbanden en moesten opnieuw door security. Weer hetzelfde liedje, maar nu had ik mijn kaartje snel bij me genomen. Het flesje wijn van bij het eten zat nog in mijn rugzak, dus dat moest er uit.
Toen begon het bijna rennen door de hele hal van de airport. we kwamen een half uur voor vertrek toe en konden nog snel naar toilet maar boarden was al begonnen.
We keken weer een film. Deze keer keek ik Downton Abbey( heerlijk!) en Luc Batman.
We kregen weer hetzelfde eten, het kon me niet meer echt bekoren. Ik had ook nog geen honger. Koffie achteraf ging er wel goed in.
Nadien typte ik de blog alvast terwijl ik naar muziek luisterde.
Nadien was het nog spannend afwachten of onze valiezen de overstap wel mee gemaakt hadden. Maar ze kwamen als een van de eersten van de band.
Dan even gebeld met Victor waar hij stond om ons af te halen en weg waren we naar huis!
Het was een fantastische reis, vol nieuwe indrukken. Jordanië is een veelzijdig land met vriendelijke mensen ( tenzij ze iets van je nodig hebben) en een machtige natuur.
Een aanrader voor een reis van een week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten