 | [Klik op het fototoestel voor foto's] |
Na weer een heerlijke nachtrust met superzachte kussens genoten we ook vandaag weer van een luxueus ontbijt. Er waren zelfs muffins met chocolade en kokos: hmmmmm
Bij het uitchecken werd onze auto netjes voor gereden zodat we snel op pad konden.
We hadden een lange rit voor de boeg maar met een leuk muziekje op van U2 ging de tijd snel voorbij. Leve Spotify! We zagen weer vanalles op onze weg. Soms reden ze gewoon een stukje als spookrijder op de baan. Best gevaarlijk hier af en toe. De maximumsnelheid is 110. Dat is slechts op uitzonderlijke plaatsen toegestaan. Maar je kan meestal zo snel niet, want ze houden hier van verkeersdrempels die je om de haverklap tegenkomt.
We reden door enorm woestijngebied op een recent aangelegde weg. Je zag mijlenver niks behalve geel zand met losse stenen ertussen.
We maakten een detour van de hoofdweg om het Grand Canyon viewpoint mee te pikken. Na 3uur rijden arriveerden we eindelijk. In alle reisgidsen wordt dit punt vermeld, maar die schrijvers moeten dringend eens de echte Grand Canyon gaan bezoeken want die lijkt er niks, maar dan ook niks op! We konden er eens hartelijk om lachen. De gele steen was wel mooi, maar de weg die er doorheen
kronkelde gaf je geen canyon gevoel.
Even verder dan het viewpoint was het weidser en ons laatste stopplaats was feitelijk de beste. Het is hier toch geweldig groot allemaal!
We stapten weer de auto in en zetten onze tocht naar het Noorden verder.
We kwamen weer veel huizen tegen waar de wapening nog meters uitstak. Geen idee wat de bedoeling daarvan is tenzij ze allemaal van plan zijn er nog een verdieping op te bouwen.
In Amman werd het verkeer veel drukker, iedereen reed maar waar hij wou.
We raakten veilig bij de citadel waar ook parking was.
Met de Jordan Pass konden we weer zonder betalen binnen.
Vroeger was hier een kleine Romeinse nederzetting waar er later dan een moskee gebouwd werd ook.
Het stelde niet zo veel voor, zeker niet na wat we allemaal al zagen. Je kan dit best als eerste bezoeken eigenlijk.
Van hieruit had je wel een prachtig zicht op het reusachtig grote Amman centrum.
We besloten als afsluiter van de reis hier nog iets te drinken, met zicht op het theater.
Nadien reden we met de auto terug de stad in, op weg naar ons hotel.
We reden voorbij de grote moskee. Daar was nog parking vrij, dus ook maar een kijkje gaan nemen. Maar wat een toerist trap was dat zeg! Je moest door een souvenirwinkel om daar dan een zwart gewaad aan te doen en daarna betalen om binnen te mogen.
Dus hebben we mooi gepast. Een beetje teveel van het goeie! In de plaats hebben we dan maar een geocache gedaan. Onze enige hier in Jordanië.
In het hotel aangekomen moest eerst de auto leeg gemaakt. Dat is toch een heel karwei na een week rijden.
Nadien konden we in de kamer. Daar was het om te stikken van de hitte. De airco dus maar snel aangezet en wat bleek? Het werd nog warmer!
Receptie gebeld, ze zouden iemand sturen. 20 min later opnieuw gebeld, hij kwam eraan. Ondertussen was het al 26 graden.
De man verstond geen Engels en zette de airco op 14. Toen zag hij het gelukkig zelf stijgen en ging hij materiaal halen.
Hij oliede de airco wat en ondertussen liep het water op het tapijt. Dat was niet erg zei hij. Wat een gedoe! Uiteindelijk begon de temperatuur dan toch te zakken.
Ondertussen was de man van de carrental gearriveerd, dus Luc daar maar naartoe.
Die kloeg over de benzine. Maar die was voller dan hij had aangeduid. Toen begon hij over de carwash die niet inbegrepen was. Dat was dan 5 JOD. Luc zei ik heb nog nooit voor een carwash betaald (en hij zag echt niet vuil) dus dat doe ik niet. OK zei hij toen en weg was hij! Wat een profiteurs hier toch!
Dan moesten we nog inchecken voor de vlucht. Bleek dat we niet naast elkaar zitten en een andere stoel kiezen kostte 25 euro per vlucht per stoel. Dan zitten we wel apart. Maar hè, dat kon er ook nog wel bij.
We waren al goed geërgerd en gingen maar snel eten. Dat zou ons deugd doen.
Er was buffet, maar niks vegetarisch. Ja, we konden van de kaart kiezen. Luc nam weer een pizza en ik pasta met een 7up zero erbij. Het is wel altijd ongeveer hetzelfde.
We kregen gewone 7up. Die haalden ze dan weer weg maar we kregen geen juiste in de plaats. Na 45 minuten hadden we nog steeds geen eten. Ze waren al paar keer komen zeggen "just 5 minutes", maar we geloofden er niet veel van. Er was ook geen enkel ander restaurant in de buurt.
Toen we net toch wilden opstappen, kwam de grote baas eraan met mijn pasta en voor Luc een kleinere portie; met de pizza waren ze bezig. Daarna kreeg Luc de pizza en een grote fetta sla erbij. Daar konden we niet van eten omdat het gespoeld is met kraantjeswater. Maar daar zat volgens hem een filter in. Zij drinken daar gewoon van. Kan allemaal zijn maar we willen toch geen buikkrampen morgen op het vliegtuig.
Op de rekening werd alles natuurlijk aangerekend. Van de baas mochten we een dessert kiezen, dat moesten we niet meer. Hij zou een kom fruit laten brengen, moesten we ook niet. Wat dan wel? Ik zei geen servicekosten noch tax aanrekenen. Dat deed hij dan wel onmiddellijk.
In de kamer hebben we dan de handbagage weer in orde gemaakt en de valiezen gesorteerd.
Daarna nog de blog gedaan en om af te sluiten een aflevering op netflix.
Morgen vroeg op, om 8u ( pas) worden we hier opgehaald voor de vlucht van 11uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten