 | [Klik op het fototoestel voor foto's] |
Om 6u45 ging de wekker af. Het was al goed licht buiten. Voor we gingen ontbijten vroegen we aan de receptie of het wifibakje geleverd was, maar die wist van niks. Was de sim kaart opgehaald die ik gisteren uit mijn telefoon had gehaald en aan de receptie had afgegeven? Geen idee, de meneer wist van niks. Hij begon overal te zoeken maar helaas. Ik begon al goed nerveus te worden. Hij heeft toen wel de man van de autoverhuur gebeld. Hij zou er binnen 10 minuten zijn. We konden alvast ontbijten. Ja, dat was wel op ons gemak. Pff. Het was hetzelfde als gisteren en smaakte beter. We raken aangepast ;)
Na 15 minuten kwam de man van de receptie zeggen dat hij de enveloppe met de simkaart gevonden had. Dat was al iets. Even later kwam de man dan aan met zijn bakje. Hij sloot onze gsm's er op aan en het werkte direct. Ik vroeg nog snel waar we zelf de code konden vinden mocht ze niet meer werken en hop hij was alweer weg.
Nadien hebben we snel alles ingeladen in de auto en vertrokken we op weg naar Mount Nebo. Hier zag Mozes het Beloofde Land. We zagen inderdaad Jericho duidelijk liggen. Jeruzalem was wel heel in de verte... Er waren weer tal van bussen. Op de parking voor auto's stond bijna niemand.
We moesten 3 JOD toegang betalen en dan kwamen we bijna direct aan een kerkje. Dat was ingericht als museum met nog heel mooie gekleurde mozaieken in. Buiten hadden we een magnifiek zicht op Israël en in de diepte de Dode Zee. Heel raar om te zien waar ze precies begint.
Het was moeilijk met al die mensen om een goede foto te bemachtigen maar het is toch gelukt toen een ander koppel ook stond te wachten en wij van elkaar een foto trokken.
Er staat ook een bekend standbeeld van een kruisteken met een slang rond die symbool staat voor Mozes die zijn volk daarmee redde van een plaag.
Na een toiletbezoek (er was zelfs nog toiletpapier!) togen we verder naar de Dode Zee. We reden er helemaal langs, het zicht is echt overal geweldig! Dat je de hele tijd Israël kan zien vinden we echt de max. Misschien moeten we daar toch ook nog eens naartoe.
Na een uurtje rijden arriveerden we bij een canyon aan de Dode Zee waar een adventure park bij was. Daar kon je je omkleden. Voor we dan bij de parking van de Dode Zee aankwamen kregen we paspoortcontrole langs de weg. Wat we kwamen doen en wat we van Jordanië al vonden? Een dikke grijns verscheen toen we allebei geweldig riepen.
We wandelden vanaf de parking naar beneden en zagen overal zoutkristallen. Dat was al bijzonder. Toen de zee in. Ik ging eerst zodat Luc foto's kon maken en dan omgekeerd. Het water was lekker warm. En we bleven echt drijven! Hoe zalig was dat!
Helaas hadden we een eivolle agenda en konden we hier maar even blijven. In de auto kleedden we ons weer om. Dat bleek niet zo simpel bij die hete temperaturen. Het zout pikte in mijn armen, maar met flessenwater erop bleek dat euvel snel verholpen. Uiteindelijk waren we allebei klaar en konden we verder reizen naar Kerak.
Dit is een kasteel dat dienst deed bij de Kruisvaarders. Met onze Jordan Pass mochten we direct binnen. Het viel ons een beetje tegen. We hadden gehoopt dat er nog meer recht stond. Je kon wel in de kelders ook waar de slaapkamers waren en een grote ontvangstzaal. Maar niks was aangekleed. na een klein uurtje hielden we het voor bekeken. Dan begon de lange autorit van 3,5 uur naar Wadi Rum.
De autostrade is op sommige plaatsen precies een gewone brede weg: geen rijstroken, winkels langs de weg, mensen die oversteken, je kan het zo gek niet bedenken of je ziet het hier wel. Tussen de dorpen door is het ontzettend onherbergzaam gebied, heel desolaat woestijnklimaat. Op sommige plaatsen zagen we ook mensen in tenten (nomaden?) leven. Zo primitief! Niet te bevatten in deze tijd.
We tankten ook nog maar eens vol want komende dagen in afgelegen gebied komen we misschien geen pomp meer tegen.
De weg naar Wadi Rum was mega mooi! Echt een beetje Amerikagevoel :)
We kwamen net toe voor donker en moesten onze auto op een parking zetten. Die was best groot maar stond echt vol.
Een gids bracht ons naar ons tentenkamp. Onze bagage vanbinnen in de auto en wij achterop. Het was pikdonker, je zag niks, enkel de lichten van de auto. Het was heel koud ook! Maar wat een belevenis!
Bij de receptie moesten we met de gids afspreken wanneer hij ons morgen komt ophalen voor de jeepsafari. Blijkbaar is die enkel met ons alleen. Onze bagage werd naar de kamer gebracht. De man droeg 2 zware koffers en een trolley, ocharme. Een fooi was wel op zijn plaats.
Onze tent is super luxueus met parketvloer en verlichting en een badkamer groter dan in een doorsnee hotel. Geen ongedierte hier :D!
We hadden nog geen handdoeken gekregen en na dat te melden aan de receptie gingen we alvast eten. Het was buffet dat was inbegrepen maar als vegetariër was het niet veel soeps: rijst, warme groenten, humus en aardappelblokjes. Ondertussen had de man aan de receptie gezegd dat er sinds 3 dagen internet is hier via de Starlink van Elon Musk. Hoe zalig is dat! Zelfs in onze kamer hebben we nog bereik, we liggen dan ook dicht tegen de receptie.
Na het eten hebben we het kamp rond gewandeld, gedoucht en de foto's van onze systeemcamera bekeken op de laptop.
Het was alweer een gevarieerde dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten