Dag 2: Madaba

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Na een korte nacht waren we toch vroeger wakker dan de wekker. De gordijn verduistert niet zo goed. 

Het ontbijt viel tegen, maar eigenlijk moet je lezen 'was nog aanpassen aan dit land. '

Er was een soort plat brood en gewoon brood om te toasten, yoghurt, confituur, honing, warme groenten, veel laadbomen, humus en rauwe groenten maar daar aten we niet van natuurlijk. 

Er was net een hele groep weg en we zaten helemaal alleen. 

Om 9u brachten ze de auto en de man stond in de lobby netjes op ons te wachten. Hij had een grotere auto mee en ik mag gratis ook rijden. Het wifi bakje dat we bij besteld hadden voor in de auto was hij vergeten. Zijn collega zou het komen brengen. Uiteindelijk kwam die niet en heeft hij me zijn simkaart uit zijn gsm gegeven (hij had er 2). Vandaag dus de hele dag door mobiel internet, net als Marie-Laure jarig is, dat komt goed uit!

Door dit oponthoud startten we uiteindelijk een uur later dan gepland. De weg naar Jerash was goed berijdbaar, maar er zaten toch dikwijls grote scheuren in het wegdek en ze zijn gek op steile vluchtheuvels ook. 

We zagen veel kleine winkeltjes langs de weg en overal ligt vuilnis langs de kant. 

We tankten eerst vol, de prijs is hier aan elk station hetzelfde: 0,925/liter

In Jerash reden we op de free parking. Maar die bleek niet free, enkele heren waren daar blijkbaar baas en duidden ons een parking aan voor 3 JOD.

Aan zo'n gefoefel hebben we een hekel, maar het was nu maar zo. We konden daar de hele tijd blijven staan. 

Jerash zelf was ongelooflijk druk. De ene groep na de andere passeerde en verstoorde telkens het zicht. 

Hoe verder we wandelden, hoe minder toeristen. Het was er werkelijk prachtig! Zoveel zuilen er nog recht staan op zo'n grote oppervlakte, ongelooflijk! Het stak fantastisch af tegen een helderblauwe hemel. We genoten van alles met volle teugen en trokken een massa foto's.  Er waren nog tempels, 2 theaters, oude straten, winkeltjes en een hippodroom. We liepen 3 uur te genieten van deze magnifieke stad, maar moesten opschieten want we hadden nog iets op de agenda staan: de doopplaats van Jezus. 

Daar kwamen we net toe om met de laatste tour mee te kunnen. Dat was er wel aan te zien want het moest allemaal vrij gehaast gebeuren. Toch was het bijzonder om op die plaats te staan. Er was niemand meer, enkel nog de soldaten van het leger. De grens met Israël is letterlijk 3 meter verder. Zo dichtbij!

Na toch wat foto's reden we weer naar het hotel. We maakten nog een stop bij wat we dachten een grote supermarkt te zijn voor wat cola en lekkers. Maar oh jee, wat een rommel binnenin. Wél heel goedkoop, dat was wel leuk. 

In het hotel aten we spaghetti en pizza en frisdrank voor 12 JOD.

Op de kamer stuurden we nog wat berichten ivm het wifibakje naar de autoverhuurbedrijf want dat was nog niet geleverd. De simkaart mochten we toch niet verder houden, hij zou het nog brengen. 

Ik typte de blog verder, we hersorteerden de valiezen en toen was onze pijp uit. Het was een prachtige eerste dag!

Dag 1: Amsterdam - Madaba

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Ik was zoals gewoonlijk als we op reis vertrekken weer voor de wekker wakker. Dit nog even doen, dat nog even checken...We vertrokken op tijd naar Schiphol maar er was geen file in Antwerpen en nadat we afscheid genomen hadden van Marie-Laure en Luís zochten we onze weg naar de incheckbalie. Na 10 minuten was het daar aan ons en alle papieren waren in orde. 

Daarna was het aanschuiven in de lange rij voor de security. Maar het ging goed vooruit en ook hier waren we op 30 minuten door. Ze deden wel weer moeilijk over mijn neurostimulator: dat ik wel door hun toestellen mag want dat er geen straling op zit maar dat  de dokters dat blijkbaar niet goed weten. Uiteindelijk moest ik er toch niet door en werd ik handmatig gecontroleerd. Dan weer wachten want mijn trolley was uitgekozen voor controle: drinkbaar water moest eruit., maar daar was natuurlijk niks mis mee. Vandaar moesten we nog door de paspoortcontrole maar met de zelfscan was ook dat snel geklonken. In totaal op 50 minuten door alles heen! Daar waren we weer. We lopen wat langs de winkeltjes en kochten bij Starbucks een grote koffie en een muffin. Die aten we even verder op, met zicht op de landingsbaan. 

De tijd vloog sneller voorbij dan verwacht en  we konden al snel boarden. Bij het inchecken hadden we andere plaatsen gekregen bij het raam. Dat lukte gisteren niet bij het inchecken tenzij tegen betaling. Dus dat hadden we ook goed geregeld. 

Het vliegtuig was erg modern met de nieuwste films en muziek. 

We keken allebei naar de nieuwste Fantastic Beasts.  Toen ze met het eten kwamen bleek de pasta net op. Gelukkig voor ons hadden we een vegetarische maaltijd besteld en kregen we een Indische curry van aardappelen, tofu, kikkererwten en rijst. Niet zo denderend, maar het breekt de tijd wel. 

En met wijn erbij smaakt alles beter. 

We landden vrij snel in Istanbul waar we na een kwartier al naar onze gate konden vertrekken. We printten nog een code af voor een uur gratis wifi aan een van de wifipalen , maar we konden het zelfs niet opgebruiken. We moesten 30 minuten stappen naar de gate! Wat is het daar groot! En heel erg modern ook. Na toch even te sturen naar de kinderen konden we weer al aan boord van het volgende vliegtuig. Dit was veel groter, een 2/4/2 indeling, maar echt ouder qua entertainment. De films hadden geen ondertiteling en met het lawaai in het vliegtuig was het toch soms moeilijk om te volgen. Luc volhardde met zijn Spiderman, maar ik ben muziek gaan luisteren en ondertussen deze blog beginnen typen. 

We kregen ook nu weer warm eten, maar het was exact hetzelfde.   We kregen wel een extra flesje wijn om mee te nemen van de steward. 

Na het afruimen begon de afdaling al, dus de tijd vorderde snel. 

Het was wel spannend om wat er daarna zou gebeuren. Normaal regelen we alles zelf van een reis, maar met mijn neurostimulator en de aard van het land hebben we deze keer via een reisbureau geboekt. Maar we rijden lekker zelf een week rond. 

Na de landing stond ons een man in kostuum op te wachten met een bordje met onze namen op. Hij gaf al onze vouchers en regelde ons visum. Na 20 minuten hadden we onze bagage en zaten we al in de auto. Dat ging allemaal razendsnel. 

Na 30 minuten kwamen we toe in het hotel waar we onze kamer kregen. 

Doodmoe zochten we snel ons bed op.