 | [Klik op het fototoestel voor foto's] |
We hebben prima geslapen in het zachte bed in onze tent, maar staan toch op met hoofdpijn. Allebei een Dafalgan dus. Ons tempo ligt vrij hoog en we drinken en eten niet zo veel. We moeten er maar wat beter op gaan letten.
Het ontbijt is beter dan in het 4 sterren hotel in Madaba! Er worden zelfs verse pannenkoekjes gebakken. Vers fruit mis is ik wel, maar ik vervang het door vijgen en abrikozen. Die smaken toch anders dan dat ik ze in België koop.
De koffie is hier al op voorhand gezoet, bijna niet binnen te krijgen. We nemen nadien wijselijk nescafé.
We deden de valiezen dicht en wandelden naar de receptie. Daar moesten we de cola's van gisteravond nog betalen. Dat was toch wel de volle 2 dollar. Haha, in dit luxueuze tentenkamp. Er logeerden niet veel mensen, maar ik kan het enkel aanraden!
Om stipt 9 uur vertrokken we voor de jeepsafari. Dat was prima geregeld. De bagage ging weer in de auto en wij achterop. We hadden warme kledij aan want mijn ouders hadden dit ook gedaan en toen was het ijskoud.
Waar zal ik beginnen? Het was gewoonweg de max! We reden in het mulle zand door het ongerepte landschap, ongelooflijk prachtig! De eerste stop was op een plaats waar nog rotstekeningen te zien waren die vroeger de weg naar Mekka aanduidden toen ze daar per kameel naartoe reden.
Vervolgens reden we naar rode zandduinen. Daar was al wat meer volk te bespeuren. We klommen de berg op, dat was hard zwoegen in het diepe zand! Maar helemaal bovenaan werden we beloond met een prachtig 360 graden zicht. Het was allemaal om ter prachtigst! Dan weer de weg terug naar beneden, ttz zelf de weg zoeken. Met onze schoenen vol zand stapten we terug op de jeep. Nu reden we een hele tijd door het zand, de ene rots was nog mooier dan de ander. Het was werkelijk fantastisch! De jas
was al uit, de trui nu ook! De volgende stop was naar een bron in een kloof. Om ze te zien moesten we ons op een bepaald punt goed vasthouden om zo langs het water te kunnen stappen De gids deed het voor op zijn leren slippers alsof het niks was.
De laatste stop was bij de grot. waar Lawrence of Arabia echt geleefd heeft.
In die grot is feitelijk niks te zien, behalve een kleine bron. Maar om ze te kunnen zien moest je zeker 100m steil omhoog klimmen over de rotsen! Er was geen pad aangeduid maar er lag een zwarte elektriciteitsbuis die je kon volgen om niet verloren te lopen. Het was echt tandenbijten en puffen geblazen. Zo blij dat we eindelijk boven waren! Daar waren vriendelijke Britten die van ons wel wat foto's wilden trekken en vice versa waardoor we nu een schitterend aandenken hebben aan die plek. Ik ben ontzettend trots op mezelf dat ik het gedurfd heb en dat me dit allemaal gelukt is.
We voelden. ons klein en nederig in deze oneindigheid.
De gids reed ons nadien naar onze auto waar hij onze bagage in de koffer plaatste.
Na een dikke fooi (hopen we toch) vertrok hij met een glimlach weer.
We hadden het ondertussen echt veel te warm gekregen, dus we hebben eerst iets lichters aangetrokken vooraleer we vertrokken naar onze volgende bestemming.
Die bereikten we weer via de Kings Highway.
We zagen af en toe borden met opletten voor kamelen maar we dachten dat zal wel, in België hebben we ook nog nooit een hert tegen gekomen na zo'n bord. Maar kijk, plots liepen op de middenberm en langs mijn kant een sliert kamelen! Zomaar, zonder begeleiding. Wat was dat een feest om naar te kijken zeg! Wij waren de enige auto die aan de kant ging staan, de rest reed gewoon door alsof het normaal was.
Verder hebben we echt vanalles gezien: schoolgaande kinderen die in groen uniform terugkwamen van de les, ezeltjes, echte geitenhoeders en vooral prachtige landschappen waardoor we dikwijls stopten voor nog maar een foto. Wat een mooi land qua natuur!
Bij Klein Petra was het erg druk. We zagen de bussen alweer staan. Nochtans lees je in alle gidsen dat het hier veel rustiger is dan in Petra zelf, dat belooft.
We wandelden binnen en stelden effectief de drukte vast. Hmm, voor foto's te kunnen nemen niet zo interessant. We maakten er maar het beste van, maar het viel ons eigenlijk wat tegen. De rotsformaties die we langs de weg gezien hadden waren echt mooier, maar hier hadden natuurlijk wel mensen gewoond. We wandelden tot helemaal op het einde, wat ik best gevaarlijk vond. De trappen waren volledig afgesleten en je moest je aan de rotsen vasthouden om niet uit te glijden. De meeste mensen van die groepen deden dit dan ook niet en hingen meer rond bij de talrijke souvenirwinkeltjes.
Na een uur hadden we het wel gezien, we hebben in het zalige zonnetje nog wat gedronken en brood gegeten.
Vervolgens was het nog een uurtje rijden langs kronkelwegen en de highway vooraleer we in ons hotel aankwamen.
Dat ligt in een econatuurgebied.
De kamer is echt fantastisch met zicht op de rotsen. Een theetje gedronken met zicht op de onderstaande zon. Meer moet dat niet zijn.
Om 19u was er buffet, dus daarvoor moesten we ons ook niet meer verplaatsen.
We maakten de blog in orde en dan konden we nog eens rustig genieten.
Het was een topdag vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten