Dag 8: Amman - Amsterdam

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We stonden op tijd op deze morgen want ik 8u werden we al opgehaald. 

Het ontbijt was heel uitgebreid maar niet westers: veel warme groenten en zoete koekjes, maar helaas geen fruit. 

We waren dan ook op tijd klaar. De valiezen hadden we gisteren al gepakt. Om 7u50 was onze chauffeur ze al en vertrokken we in een sjieke taxi naar de luchthaven. Dat was een dik half uur rijden, dus we hoopten dat we tijd genoeg zouden hebben. 

Bij aankomst bleek dat alle bagage door een controle moest. Dat werd al sleuren geblazen. Daarna konden we de bagage afgeven bij Turkish Airlines. Ik vroeg of we geen andere plaats konden krijgen en na overleg met de manager mocht ze dit veranderen. Joehoe, we zaten nu naast elkaar en aan een raam!

De paspoortcontrole was in minder dan een minuut geklaard en dan moesten we weer door de security. Mijn kaart van mijn neurostimulator zat nog in mijn handtas en die wilden ze toch wel  eerst wel zien. Ik mocht niet rond de poort stappen. Ondertussen lag al ons gerief al in te wachten in de bakken beriep ik Luc om mijn handtas te brengen. Ze keken maar raar op. Toen ik het het kaartje was het nog  niet direct  in orde. Weer moest een manager komen en uiteindelijk werd ik zo gefouilleerd. Oef.  We bleken nog tijd genoeg te hebben voor een koffie bij de Starbucks vooraleer we naar de gate vertrokken. 

Aan de gate maakten ze geen aanstalten om te beginnen boarden en plots riepen ze af dat ze een gatewijziging was. We vertrokken met 30 minuten vertraging. Tijdens de vlucht keken we elk een film  Ik keek de nieuwe Topgun en Luc een Marvelfilm. We kregen hetzelfde eten als op de heenvlucht en moesten tijdens het eten blijven verder kijken of we kregen de film niet af gezien.  

Nadien was het ons haasten in Istanbul naar de volgende gate. We staken zoveel mensen voorbij op de loopbanden en moesten opnieuw door security. Weer hetzelfde liedje, maar nu had ik mijn kaartje snel bij me genomen. Het flesje wijn van bij het eten zat nog in mijn rugzak, dus dat moest er uit. 

Toen begon het bijna rennen door de hele hal van de airport. we kwamen een half uur voor vertrek toe en konden nog snel naar toilet maar boarden was al begonnen. 

We keken weer een film. Deze keer keek ik Downton Abbey( heerlijk!) en Luc Batman. 

We kregen weer hetzelfde eten, het kon me niet meer echt bekoren. Ik had ook nog geen honger.  Koffie achteraf ging er wel goed in. 

Nadien typte ik de blog alvast terwijl ik naar muziek luisterde. 

Nadien was het nog spannend afwachten of onze valiezen de overstap wel mee gemaakt hadden.  Maar ze kwamen als een van de eersten van de band. 

Dan even gebeld met Victor waar hij stond om ons af te halen en weg waren we naar huis!

Het was een fantastische reis, vol nieuwe indrukken. Jordanië is een veelzijdig land met vriendelijke mensen ( tenzij ze iets van je nodig hebben) en een machtige natuur. 

Een aanrader voor een reis van een week!

Dag 7: Petra - Amman

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Na weer een heerlijke nachtrust met superzachte kussens genoten we ook vandaag weer van een luxueus ontbijt. Er waren zelfs muffins met chocolade en kokos: hmmmmm

Bij het uitchecken werd onze auto netjes voor gereden zodat we snel op pad konden. 

We hadden een lange rit voor de boeg maar met een leuk muziekje op van U2 ging de tijd snel voorbij. Leve Spotify! We zagen weer vanalles op onze weg. Soms reden ze gewoon een stukje als spookrijder op de baan. Best gevaarlijk hier af en toe. De maximumsnelheid is 110. Dat is slechts op uitzonderlijke plaatsen toegestaan. Maar je kan meestal zo snel niet, want ze houden hier van verkeersdrempels die je om de haverklap tegenkomt. 

We reden door enorm woestijngebied op een recent aangelegde weg. Je zag mijlenver niks behalve geel zand met losse stenen ertussen. 

We maakten een detour van de hoofdweg om het Grand Canyon viewpoint mee te pikken. Na 3uur rijden arriveerden we eindelijk. In alle reisgidsen wordt dit punt vermeld, maar die schrijvers moeten dringend eens de echte Grand Canyon gaan bezoeken want die lijkt er niks, maar dan ook niks op! We konden er eens hartelijk om lachen. De gele steen was wel mooi, maar de weg die er doorheen

kronkelde gaf je geen canyon gevoel. 

Even verder dan het viewpoint was het weidser en ons laatste stopplaats was feitelijk de beste. Het is hier toch geweldig groot allemaal!

We stapten weer de auto in en zetten onze tocht naar het Noorden verder. 

We kwamen weer veel huizen tegen waar de wapening nog meters uitstak. Geen idee wat de bedoeling daarvan is tenzij ze allemaal van plan zijn er nog een verdieping op te bouwen. 

In Amman werd het verkeer veel drukker, iedereen reed maar waar hij wou. 

We raakten veilig bij de citadel waar ook parking was. 

Met de Jordan Pass konden we weer zonder betalen binnen. 

Vroeger was hier een kleine Romeinse nederzetting waar er later dan een moskee gebouwd werd ook. 

Het stelde niet zo veel voor, zeker niet na wat we allemaal al zagen. Je kan dit best als eerste bezoeken eigenlijk. 

Van hieruit had je wel een prachtig zicht op het reusachtig grote Amman centrum. 

We besloten als afsluiter van de reis hier nog iets te drinken, met zicht op het theater. 

Nadien reden we met de auto terug de stad in, op weg naar ons hotel. 

We reden voorbij de grote moskee. Daar was nog parking vrij, dus ook maar een kijkje gaan nemen. Maar wat een toerist trap was dat zeg! Je moest door een souvenirwinkel om daar dan een zwart gewaad aan te doen en daarna betalen om binnen te mogen. 

Dus hebben we mooi gepast. Een beetje teveel van het goeie!  In de plaats hebben we dan maar een geocache gedaan.  Onze enige hier in Jordanië.

In het hotel aangekomen moest eerst de auto leeg gemaakt. Dat is toch een heel karwei na een week rijden. 

Nadien konden we in de kamer. Daar was het om te stikken van de hitte. De airco dus maar snel aangezet en wat bleek? Het werd nog warmer!

Receptie gebeld, ze zouden iemand sturen. 20 min later opnieuw gebeld, hij kwam eraan. Ondertussen was het al 26 graden. 

De man verstond geen Engels en zette de airco op 14. Toen zag hij het gelukkig zelf stijgen en ging hij materiaal halen. 

Hij oliede de airco wat en ondertussen liep het water op het tapijt. Dat was niet erg zei hij. Wat een gedoe! Uiteindelijk begon de temperatuur dan toch te zakken. 

Ondertussen was de man van de carrental gearriveerd, dus Luc daar maar naartoe. 

Die kloeg over de benzine. Maar die was voller dan hij had aangeduid. Toen begon hij over de carwash die niet inbegrepen was. Dat was dan 5 JOD. Luc zei ik heb nog nooit voor een carwash betaald (en hij zag echt niet vuil) dus dat doe ik niet. OK zei hij toen en weg was hij! Wat een profiteurs hier toch!

Dan moesten we nog inchecken voor de vlucht. Bleek dat we niet naast elkaar zitten en een andere stoel kiezen kostte 25 euro per vlucht per stoel. Dan zitten we wel apart. Maar hè, dat kon er ook nog wel bij. 

We waren al goed geërgerd en gingen maar snel eten. Dat zou ons deugd doen. 

Er was buffet, maar niks vegetarisch. Ja, we konden van de kaart kiezen. Luc nam weer een pizza en ik pasta met een 7up zero erbij. Het is wel altijd ongeveer hetzelfde. 

We kregen gewone 7up. Die haalden ze dan weer weg maar we kregen geen juiste in de plaats. Na 45 minuten hadden we nog steeds geen eten. Ze waren al paar keer komen zeggen "just 5 minutes", maar we geloofden er niet veel van. Er was ook geen enkel ander restaurant in de buurt. 

Toen we net toch wilden opstappen, kwam de grote baas eraan met mijn pasta en voor Luc een kleinere portie; met de pizza waren ze bezig. Daarna kreeg Luc de pizza en een grote fetta sla erbij. Daar konden we niet van eten omdat het gespoeld is met kraantjeswater. Maar daar zat volgens hem een filter in. Zij drinken daar gewoon van. Kan allemaal zijn maar we willen toch geen buikkrampen morgen op het vliegtuig. 

Op de rekening werd alles natuurlijk aangerekend. Van de baas mochten we een dessert kiezen, dat moesten we niet meer. Hij zou een kom fruit laten brengen, moesten we ook niet. Wat dan wel? Ik zei geen servicekosten noch tax aanrekenen. Dat deed hij dan wel onmiddellijk. 

In de kamer hebben we dan de handbagage weer in orde gemaakt en de valiezen gesorteerd. 

Daarna nog de blog gedaan en om af te sluiten een aflevering op netflix. 

Morgen vroeg op, om 8u ( pas) worden we hier opgehaald voor de vlucht van 11uur.

Dag 6: Petra

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Vandaag eens uitgeslapen tot 7u30.

Het ontbijt was fantastisch! Er was allerlei keuze tussen verschillende soorten boterkoekjes, pistolets, cornflakes, warme groenten, pannenkoekjes en je ei werd gemaakt zoals je wou. Koffie bracht een ober geregeld aan tafel. Wel leuk, zo'n sjiek hotel!

Om 9u30 vertrokken we vol goede moed opnieuw naar Petra. We hadden een missie, namelijk helemaal klimmen naar het Monastery, het verste punt dat je maar kan geraken.

Het was 2 uur enkele weg wandelen, maar dat verliep vlotjes.  We konden overal voorbij wandelen, want we hadden gisteren de ganse hoofdkloof en een zij aftakking al bezocht.

Het zonnetje scheen, we hadden er zin in!

De klim begon al snel steil omhoog, met onduidelijke trappen waar je makkelijk af kon glijden. Dan liepen er ook nog ezels geregeld tussen, die mensen meedroegen. Die laatsten konden beter wandelen volgens mij want ze moesten de ezels zo stevig vasthouden en wiebelden zo heen en weer dat ze er bijna afvielen.

Na toch wel wat gepuf kwamen we na een uur stijgen boven aan, maar wat was me dat een zicht!

Er was zowieso al veel minder volk dan beneden op de hoofdweg, maar je kon echt ergens zitten en genieten van de omgeving. Dat hebben we dan ook gedaan en namen alles in ons op.

Wat een werk moet dat geweest zijn om alles uit de rotsen te kappen!

Er stond een pijl voor mooiste view en het graf van Aaron, dus we klommen ook daar nog naar boven. Het zicht was werkelijk spectaculair! Je kon goed de berg Hor zien waar bovenaan een wit mausoleum staat. Daar ligt Aaron, de broer van Mozes begraven. Het is enkel te bereiken via een wandeling van 7uur.  Het zo te zien was ook al fijn voor ons.

We aten met zicht op het klooster een banaan en begonnen toen aan de afdaling.

Die ging verbazend goed en viel beter mee dan de klim (meestal is het omgekeerd bij ons).

Eens beneden trakteerden we onszelf op vers geperst limoensap met munt: wat was dat lekker! Hoe heerlijk is het toch dat wij dit allemaal kunnen meemaken. Het was puur genieten!

We besloten dat we nog wel energie over hadden en ipv dezelfde weg terug te nemen, maakten we een omweg van 2 uur. Maar die was het dubbel en dik waard! De uitzichten werden magnifiek, achter iedere bocht school weer een ander panorama en er waren maar heel weinig mensen die hier wandelden ook. We kwamen ook het graf tegen van een romeinse soldaat en graven van de Nabateëers. Zelfs die waren in de vloer uitgehouwen.

Ik zou hier nog veel superlatieven kunnen gebruiken, maar de foto's spreken voor zich.  Voor ons is Petra zeker een wereldwonder waard! 

We wandelden daarna via de hoofdweg weer terug naar de ingang. Het was al na 17 uur (sluitingstijd), dus af en toe lukte het zelfs een foto te nemen van de kloof zonder dat er iemand op staat :)
In het hotel aangekomen hebben we even gerust en daarna zijn we een lekkere pasta gaan eten met een Bedouins voorgerecht (komkommer in yoghurtsaus). 

Na 18,31 km in de benen deed een douche wel deugd. We keken nog wat naar Netflix en toen was de pijp uit.

Morgen rijden we naar Amman en bezoeken we als laatste van deze reis de stad.

Dag 5: Dana Village - Petra

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Na een onrustige nacht, waarbij we allebei dikwijls wakker werden, werden we getrakteerd op een prachtig zicht vanop het balkon. We konden direct gaan ontbijten. Iedereen moest er om 7u30 zijn. Aiaia, hoe pover was me dat! Enkel plat brood, yoghurt maar zonder honing, een gekookt ei en rauwe groenten. Ik koos er eens dadels bij maar moet zeggen dat ik ze in België lekkerder vind. 

We laadden onze valiezen in en begonnen aan de enige wandeling zonder gids van 1,5 uur. Het begon goed en we stapten steeds meer richting canyon. We passeerden een bronnetje, moesten soms water oversteken en de temperatuur was prima. Wat was het er rustig en mooi! Op een bepaald moment ging het pad steil omhoog langs een afgrond, zodat we besloten om hier maar terug te keren. Een ander koppel zag het ook niet zitten. Op de terugweg waren er plots 3 paadjes dus we moesten

op goed geluk kiezen welke het juiste was. Er was nergens markering of leuning. Het was hier volledig de natuur en jezelf. Er passeerden een paar herders met geiten en een ezel die het gewicht droeg. Wat was dat weer een belevenis. Ze liepen ons bijna omver!

Al bij al was dit toch nog een leuke wandeling. We hebben allebei wel last in onze benen van de steile klim gisteren. En we moeten vandaag en morgen net zoveel stappen!

We genoten nog even van het landschap voor we echt uitcheckten. Zelfs van in de douche en op toilet kan je de bergen in kijken. en is er een raam tot op de grond. Als wc met een view kan dit zeker tellen!

We moesten het diner nog betalen. Daar vroegen ze 15 JOD voor: echte afzetterij voor in dit land. Er was echter niks anders, dus je moest wel. We zijn hier nog geen enkele keer een restaurant tegengekomen waarvan ik dacht daar kunnen we eten. 

Op weg reden we voorbij een begraafplaats.  Dat was wel een stop waard. Sommige waren gewoon hopen aarde met een betonsteen op, bij andere stond een tegel. 

Elk land heeft daarin toch zijn eigen gewoontes. 

Onderweg moesten we weer stoppen voor de politie. We hadden toch niet te snel gereden? Gelukkig niet. Dat is wel een raar systeem. Als er een bord staat om je snelheid te verlagen kan je dat best snel doen want dan wordt er ook gecontroleerd. Als er politie staat, word je tegengehouden moet je betalen. Staat er op die plek geen politie kom je er zonder boete vanaf. 

Ik check nog eens mijn mails in de auto en bleek er een van het reisbureau bij te zitten. We krijgen voor vandaag en morgen een upgrade naar een 5*hotel! Geen idee waarom maar wel leuk zo. 

Aangekomen bleek het alvast veelbelovend.  We moesten onze bagage uit de auto halen, de auto werd de parking ingereden. De kamer was nog niet klaar, dus vertrokken we alvast te voet naar Petra. 

Met onze Jordan Pass konden we direct binnen. Eerst volgde een lange wandeling door een kloof. Er was veel volk, dus moeilijk om mooie foto's te trekken. Het was een brede kloof en er reden autootjes af en aan met mensen die zich liever lieten meevoeren. 

Aan het eind zag je de prachtige Schatkamer al verschijnen. Echt magnifiek! Het was er heel druk met mensen die betaalden om een rondje op een kameel te maken en ezels stonden te wachten om je verder te brengen. 

Wij vervolgden onze weg te voet en kwamen zo uit bij de rotsgraven. We maakten een afslag naar een wandeling naar boven waar we in zo'n royal graf naar binnen konden. Er waren er meerdere en die hadden allemaal mooie kleuren op de muren en plafonds. Het leek wat op graffiti maar dan met meer structuur in. 

Verder stonden er ook nog restanten van kerken en van een Romeinse tempel waarvan nog talrijke zuilen recht stonden. 

Dit alles blonk in de zon, echt heel mooi ! We blijven maar onze ogen uitkijken, vooral owv de grote oppervlakte dat dit gebied weer bestrijkt. 

Daarna wandelden we de hele weg terug, een dik uur lang. Met 22000 stappen op de teller was het wel genoeg geweest. 

We keken nog even in lokale restaurantjes welke er best uit zagen zodat we konden vergelijken met in het hotel. 

Daar bleek het 1,5 keer zo duur te zijn, dus de beslissing was snel gemaakt. 

Voor het tijd was om te eten, dronken we nog koffie op de kamer. 

We wandelden daarna weer terug, aten een lekkere pizza en updaten de blog. Daarna keken we nog een film op het grote tv scherm waar zelfs Netflix opstaat. Joepie!

Wat een heerlijke dag weer!

Dag 4: Wadi Rum - Dana Village

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We hebben prima geslapen in het zachte bed in onze tent, maar staan toch op met hoofdpijn. Allebei een Dafalgan dus. Ons tempo ligt vrij hoog en we drinken en eten niet zo veel. We moeten er maar wat beter op  gaan letten. 

Het ontbijt is beter dan in het 4 sterren hotel in Madaba! Er worden zelfs verse pannenkoekjes gebakken. Vers fruit mis is ik wel, maar ik vervang het door vijgen en abrikozen. Die smaken toch anders dan dat ik ze in België  koop. 

De koffie is hier al op voorhand gezoet, bijna niet binnen te krijgen. We nemen nadien wijselijk nescafé. 

We deden de valiezen dicht en wandelden naar de receptie. Daar moesten we de cola's van gisteravond nog betalen. Dat was toch wel de volle 2 dollar. Haha, in dit luxueuze tentenkamp. Er logeerden niet veel mensen, maar ik kan het enkel aanraden!

Om stipt 9 uur vertrokken we voor de jeepsafari. Dat was prima geregeld. De bagage ging weer in de auto en wij achterop. We hadden warme kledij aan want mijn ouders hadden dit ook gedaan en toen was het ijskoud.  

Waar zal ik beginnen? Het was gewoonweg de max! We reden in het mulle zand door het ongerepte landschap, ongelooflijk prachtig! De eerste stop was op een plaats waar nog rotstekeningen te zien waren die vroeger de weg naar Mekka aanduidden toen ze daar per kameel naartoe reden. 

Vervolgens reden we naar rode zandduinen. Daar was al wat meer volk te bespeuren. We klommen de berg op, dat was hard zwoegen in het diepe zand! Maar helemaal bovenaan werden we beloond met een prachtig 360 graden zicht. Het was allemaal om ter prachtigst! Dan weer de weg terug naar beneden, ttz zelf de weg zoeken. Met onze schoenen vol zand stapten we terug op de jeep. Nu reden we een hele tijd door het zand, de ene rots was nog mooier dan de ander. Het was werkelijk fantastisch! De jas 

was al uit, de trui nu ook! De volgende stop was naar een bron in een kloof. Om ze te zien moesten we ons op een bepaald punt goed vasthouden om zo langs het water te kunnen stappen De gids deed het voor op zijn leren slippers alsof het niks was. 

De laatste stop was bij de grot. waar Lawrence of Arabia echt geleefd heeft. 

In die grot is feitelijk niks te zien, behalve een kleine bron. Maar om ze te kunnen zien moest je zeker 100m steil omhoog klimmen over de rotsen! Er was geen pad aangeduid maar er lag een zwarte elektriciteitsbuis die je kon volgen om niet verloren te lopen. Het was echt tandenbijten en puffen geblazen. Zo blij dat we eindelijk boven waren! Daar waren vriendelijke Britten die van ons wel wat foto's wilden trekken en vice versa waardoor we nu een schitterend aandenken hebben aan die plek. Ik ben ontzettend trots op mezelf dat ik het gedurfd heb en dat me dit allemaal gelukt is. 

We voelden. ons klein en nederig in deze oneindigheid. 

De gids reed ons nadien naar onze auto waar hij onze bagage in de koffer plaatste. 

Na een dikke fooi (hopen we toch) vertrok hij met een glimlach weer. 

We hadden het ondertussen echt veel te warm gekregen, dus we hebben eerst iets lichters aangetrokken vooraleer we vertrokken naar onze volgende bestemming. 

Die bereikten we weer via de Kings Highway. 

We zagen af en toe borden met opletten voor kamelen maar we dachten dat zal wel, in België hebben we ook nog nooit een hert tegen gekomen na zo'n bord. Maar kijk, plots liepen op de middenberm en langs mijn kant een sliert kamelen! Zomaar, zonder begeleiding. Wat was dat een feest om naar te kijken zeg! Wij waren de enige auto die aan de kant ging staan, de rest reed gewoon door alsof het normaal was. 

Verder hebben we echt vanalles gezien: schoolgaande kinderen die in groen uniform terugkwamen van de les, ezeltjes, echte geitenhoeders en vooral prachtige landschappen waardoor we dikwijls stopten voor nog maar een foto. Wat een mooi land qua natuur!

Bij Klein Petra was het erg druk. We zagen de bussen alweer staan.  Nochtans lees je in alle gidsen dat het hier veel rustiger is dan in Petra zelf, dat belooft. 

We wandelden binnen en stelden effectief de drukte vast. Hmm, voor foto's te kunnen nemen niet zo interessant. We maakten er maar het beste van, maar het viel ons eigenlijk wat tegen. De rotsformaties die we langs de weg gezien hadden waren echt mooier, maar hier hadden natuurlijk wel mensen gewoond. We wandelden tot helemaal op het einde, wat ik best gevaarlijk vond. De trappen waren volledig afgesleten en je moest je aan de rotsen vasthouden om niet uit te glijden. De meeste mensen van die groepen deden dit dan ook niet en hingen meer rond bij de talrijke souvenirwinkeltjes. 

Na een uur hadden we het wel gezien, we hebben in het zalige zonnetje nog wat gedronken en brood gegeten. 

Vervolgens was het nog een uurtje rijden langs kronkelwegen en de highway vooraleer we in ons hotel aankwamen. 

Dat ligt in een econatuurgebied. 

De kamer is echt fantastisch met zicht op de rotsen. Een theetje gedronken met zicht op de onderstaande zon. Meer moet dat niet zijn.

Om 19u was er buffet, dus daarvoor moesten we ons ook niet meer verplaatsen. 

We maakten de blog in orde en dan konden we nog eens rustig genieten. 

Het was een topdag vandaag!

Dag 3: Madaba - Wadi Rum

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u45 ging de wekker af. Het was al goed licht buiten. Voor we gingen ontbijten vroegen we aan de receptie of het wifibakje geleverd was, maar die wist van niks. Was de sim kaart opgehaald die ik gisteren uit mijn telefoon had gehaald en aan de receptie had afgegeven? Geen idee, de meneer wist van niks. Hij begon overal te zoeken maar helaas. Ik begon al goed nerveus te worden. Hij heeft toen wel de man van de autoverhuur gebeld. Hij zou er binnen 10 minuten zijn. We konden alvast ontbijten. Ja, dat was wel op ons gemak. Pff. Het was hetzelfde als gisteren en smaakte beter. We raken aangepast ;)

Na 15 minuten kwam de man van de receptie zeggen dat hij de enveloppe met de simkaart gevonden had. Dat was al iets. Even later kwam de man dan aan met zijn bakje. Hij sloot onze gsm's er op aan en het werkte direct. Ik vroeg nog snel waar we zelf de code konden vinden mocht ze niet meer werken en hop hij was alweer weg. 

Nadien hebben we snel alles ingeladen in de auto en vertrokken we op weg naar Mount Nebo. Hier zag Mozes het Beloofde Land. We zagen inderdaad Jericho duidelijk liggen. Jeruzalem was wel heel in de verte... Er waren weer tal van bussen. Op de parking voor auto's stond bijna niemand. 

We moesten 3 JOD toegang betalen en dan kwamen we bijna direct aan een kerkje. Dat was ingericht als museum met nog heel mooie gekleurde mozaieken in. Buiten hadden we een magnifiek zicht op Israël en in de diepte de Dode Zee. Heel raar om te zien waar ze precies begint. 

Het was moeilijk met al die mensen om een goede foto te bemachtigen maar het is toch gelukt toen een ander koppel ook stond te wachten en wij van elkaar een foto trokken. 

Er staat ook een bekend standbeeld van een kruisteken met een slang rond die symbool staat voor Mozes die zijn volk daarmee redde van een plaag. 

Na een toiletbezoek (er was zelfs nog toiletpapier!) togen we verder naar de Dode Zee. We reden er helemaal langs, het zicht is echt overal geweldig! Dat je de hele tijd Israël kan zien vinden we echt de max. Misschien moeten we daar toch ook nog eens naartoe. 

Na een uurtje rijden arriveerden we bij een canyon aan de Dode Zee waar een adventure park bij was. Daar kon je je omkleden. Voor we dan bij de parking van de Dode Zee aankwamen kregen we paspoortcontrole langs de weg. Wat we kwamen doen en wat we van Jordanië al vonden? Een dikke grijns verscheen toen we allebei geweldig riepen. 

We wandelden vanaf de parking naar beneden en zagen overal zoutkristallen. Dat was al bijzonder. Toen de zee in. Ik ging eerst zodat Luc foto's kon maken en dan omgekeerd. Het water was lekker warm. En we bleven echt drijven! Hoe zalig was dat! 

Helaas hadden we een eivolle agenda en konden we hier maar even blijven. In de auto kleedden we ons weer om.  Dat bleek niet zo simpel bij die hete temperaturen. Het zout pikte in mijn armen, maar met flessenwater erop bleek dat euvel snel verholpen. Uiteindelijk waren we allebei klaar en konden we verder reizen naar Kerak. 

Dit is een kasteel dat dienst deed bij de Kruisvaarders. Met onze Jordan Pass mochten we direct binnen. Het viel ons een beetje tegen. We hadden gehoopt dat er nog meer recht stond. Je kon wel in de kelders ook waar de slaapkamers waren en een grote ontvangstzaal. Maar niks was aangekleed. na een klein uurtje hielden we het voor bekeken. Dan begon de lange autorit van 3,5 uur naar Wadi Rum. 

De autostrade is op sommige plaatsen precies een gewone brede weg: geen rijstroken, winkels langs de weg, mensen die oversteken, je kan het zo gek niet bedenken of je ziet het hier wel. Tussen de dorpen door is het ontzettend onherbergzaam gebied, heel desolaat woestijnklimaat. Op sommige plaatsen zagen we ook mensen in tenten (nomaden?) leven. Zo primitief! Niet te bevatten in deze tijd. 

We tankten ook nog maar eens vol want komende dagen in afgelegen gebied komen we misschien geen pomp meer tegen. 

De weg naar Wadi Rum was mega mooi! Echt een beetje Amerikagevoel :)

We kwamen net toe voor donker en moesten onze auto op een parking zetten. Die was best groot maar stond echt vol. 

Een gids bracht ons naar ons tentenkamp. Onze bagage vanbinnen in de auto en wij achterop. Het was pikdonker, je zag niks, enkel de lichten van de auto. Het was heel koud ook! Maar wat een belevenis! 

Bij de receptie moesten we met de gids afspreken wanneer hij ons morgen komt ophalen voor de jeepsafari. Blijkbaar is die enkel met ons alleen. Onze bagage werd naar de kamer gebracht. De man droeg 2 zware koffers en een trolley, ocharme. Een fooi was wel op zijn plaats. 

Onze tent is super luxueus met parketvloer en verlichting en een badkamer groter dan in een doorsnee hotel. Geen ongedierte hier :D!

We hadden nog geen handdoeken gekregen en na dat te melden aan de receptie gingen we alvast eten. Het was buffet dat was inbegrepen maar als vegetariër was het niet veel soeps: rijst, warme groenten, humus en aardappelblokjes. Ondertussen had de man aan de receptie gezegd dat er sinds 3 dagen internet is hier via de Starlink van Elon Musk. Hoe zalig is dat! Zelfs in onze kamer hebben we nog bereik, we liggen dan ook dicht tegen de receptie. 

Na het eten hebben we het kamp rond gewandeld, gedoucht en de foto's van onze systeemcamera bekeken op de laptop. 

Het was alweer een gevarieerde dag! 

Dag 2: Madaba

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Na een korte nacht waren we toch vroeger wakker dan de wekker. De gordijn verduistert niet zo goed. 

Het ontbijt viel tegen, maar eigenlijk moet je lezen 'was nog aanpassen aan dit land. '

Er was een soort plat brood en gewoon brood om te toasten, yoghurt, confituur, honing, warme groenten, veel laadbomen, humus en rauwe groenten maar daar aten we niet van natuurlijk. 

Er was net een hele groep weg en we zaten helemaal alleen. 

Om 9u brachten ze de auto en de man stond in de lobby netjes op ons te wachten. Hij had een grotere auto mee en ik mag gratis ook rijden. Het wifi bakje dat we bij besteld hadden voor in de auto was hij vergeten. Zijn collega zou het komen brengen. Uiteindelijk kwam die niet en heeft hij me zijn simkaart uit zijn gsm gegeven (hij had er 2). Vandaag dus de hele dag door mobiel internet, net als Marie-Laure jarig is, dat komt goed uit!

Door dit oponthoud startten we uiteindelijk een uur later dan gepland. De weg naar Jerash was goed berijdbaar, maar er zaten toch dikwijls grote scheuren in het wegdek en ze zijn gek op steile vluchtheuvels ook. 

We zagen veel kleine winkeltjes langs de weg en overal ligt vuilnis langs de kant. 

We tankten eerst vol, de prijs is hier aan elk station hetzelfde: 0,925/liter

In Jerash reden we op de free parking. Maar die bleek niet free, enkele heren waren daar blijkbaar baas en duidden ons een parking aan voor 3 JOD.

Aan zo'n gefoefel hebben we een hekel, maar het was nu maar zo. We konden daar de hele tijd blijven staan. 

Jerash zelf was ongelooflijk druk. De ene groep na de andere passeerde en verstoorde telkens het zicht. 

Hoe verder we wandelden, hoe minder toeristen. Het was er werkelijk prachtig! Zoveel zuilen er nog recht staan op zo'n grote oppervlakte, ongelooflijk! Het stak fantastisch af tegen een helderblauwe hemel. We genoten van alles met volle teugen en trokken een massa foto's.  Er waren nog tempels, 2 theaters, oude straten, winkeltjes en een hippodroom. We liepen 3 uur te genieten van deze magnifieke stad, maar moesten opschieten want we hadden nog iets op de agenda staan: de doopplaats van Jezus. 

Daar kwamen we net toe om met de laatste tour mee te kunnen. Dat was er wel aan te zien want het moest allemaal vrij gehaast gebeuren. Toch was het bijzonder om op die plaats te staan. Er was niemand meer, enkel nog de soldaten van het leger. De grens met Israël is letterlijk 3 meter verder. Zo dichtbij!

Na toch wat foto's reden we weer naar het hotel. We maakten nog een stop bij wat we dachten een grote supermarkt te zijn voor wat cola en lekkers. Maar oh jee, wat een rommel binnenin. Wél heel goedkoop, dat was wel leuk. 

In het hotel aten we spaghetti en pizza en frisdrank voor 12 JOD.

Op de kamer stuurden we nog wat berichten ivm het wifibakje naar de autoverhuurbedrijf want dat was nog niet geleverd. De simkaart mochten we toch niet verder houden, hij zou het nog brengen. 

Ik typte de blog verder, we hersorteerden de valiezen en toen was onze pijp uit. Het was een prachtige eerste dag!